Tvær játningar

Ég fer stundum í sund á morgnana. Þá hitti ég gjarnan eldhressa eldri borgara. Reffileg hjón sem ég hafði hitt nokkra daga í röð fengu snert af taugaáfalli þegar áttuðu sig á hver ég væri. Ég er svo sem ekki óvön því að fólk sé hissa á því en lífið hefur farið um mig það mjúkum höndum hingað til, að þessi 32 ár sem ég hef lifað geta litið út fyrir að vera heldur færri. Ég sagði þeim að nú kæmu þau laglega upp um sig, þau kemur ekki oft til kirkju fyrst þau þekktu mig ekki. Þau viðurkenndu það og maðurinn sagði að það væri ástæða fyrir því. Eftir að messunni var breytt (Já, hvernær var messunni breytt? Messan hefur verið eins síðan um siðaskipti, svona hér um bil) og farið að lesa trúarjátninguna í hverri messu, þá missti maðurinn allan áhuga á kirkjugöngu. Til hvers er það nú að, að vera að þylja trúarjátninguna, ha? Fyrir hvern er það gert? Þá sagði annar sem kemur öðru hvoru í messur, að annað færi meira í taugarnar á honum en trúarjátningin og það væri syndajátningin. Hann þyrfti ekki að játa neinar syndir sem hann hefði ekki samviskunni, því að hann væri alls ekkert syndugur. Gat glatt þá báða með því að í messu á föstudaginn langa er hvorki farið með trúar-eða syndajátninguna.

Athugasemdir

[Sigga G (IP-tala skráð) 19.3.2008 kl. 22:54]

Það var þetta með Faríseiann sem sagði Guð ég þakka þér fyrir að .....

Kv. S.G.

[Gugga (IP-tala skráð) 20.3.2008 kl. 19:17]

Ég hélt að þú ætlaði að fara að játa eitthvað spennandi

Hafðu það gott um páskana og gangi þér vel við athafnir.  Hlakka til að hitta þig í apríl !  Skírdagskveðjur úr Odda